هوش مصنوعی عملکرد سیستم‌های با قابلیت تصمیم گیری را فراهم خواهد کرد.

در تجسم چشم انداز آینده مهندسی، هم‌افزایی مهندسی به کمک کامپیوتر  (CAE) و هوش مصنوعی (AI) را می‌توان به عنوان دو عامل جلوبرنده بسیاری از راهکارهای مبتکرانه تخمین زد. این همکاری پویا میان دو حوزه اما، بدون بهره گیری از رایانش با عملکرد بالا (HPC)  ممکن نخواهد بود.  خروجی فصل مشترک این سه حوزه، نه تنها یک ارتقای نرم افزاری بر خلاقیت و نحوه تفکر مهندسین خواهد بود، بلکه زیربنای بازتعریف توانایی‌های در دسترس  یک مهندس می‌باشد.

ما در تَپ،  این سفر  تحول‌گرایانه را به مهندسی فردا آغاز نموده‌ایم؛ جایی که  در آن بهره برداری توأمان از هوش مصنوعی و مهندسی به کمک کامپیوتر،  استانداردهای معمول صنعت را دگرگون می‌نماید. صنعتی که در آن الگوریتم‌های AI بصورت ممتد و با دقتی خیره کننده، داده‌های سرسام آور تولید شده از CAE  را بررسی نموده و با استفاده از شتابدهی HPC،  فرصت‌های پنهان افزایش بازدهی و کاهش هزینه را شناسایی و معرفی می‌شود.  این رویکرد جدید، منادی عصر جدیدی در مهندسی است که در آن دقت و نوآوری در هم آمیخته شده و بهینه سازی‌های شگرفی  به ارمغان خواهد آمد. بهینه سازی‌هایی که با گذشت زمان، باز هم بهینه‌تر می‌شوند و نه تنها بوسیله افزایش عملکرد سیستم‌ها، بلکه با افزایش و شناسایی زود هنگام فرایندهای نگهداری، کاهش هزینه قابل توجهی به صنایع هدیه  و از توقف چرخه تولید به شکل فزاینده‌ای به نحوی  مقرون بصرفه جلوگیری می‌شود.

حضور تَپ در بازار بر مبنای درک عمیق از پتانسیل ادغام سه عنصر یکه تاز صنایع پیشرفته بشریت، برای میسر و ممکن ساختن ناممکن‌های دیروز برای فردایی درخشان‌تر است. توانایی برآورده ساختن نیاز‌های بهینه سازی و افزایش بهره وری صنایع استراتژیک کشور، از صنایع نفت و گاز تا صنایع هوانوردی و پزشکی،با توجه به راهکار های پیش بینی شده تَپ در دسترس است.

 در راستای ایفای تعهد به پیشرفت و آبادی ایران زمین، در تَپ توجه ویژه ای به پژوهش و ارتقای توانایی‌های فعلی وجود دارد. با شناخت دقیق ممکن‌ها و بررسی مسئولانه چالش‌های مسبب ناممکن‌ها، بی وقفه به نوآوری در گسترش توانایی‌ها و قابلیت‌های فصل مشترک سه حوزه طراحی به کمک کامپیوتر، هوش مصنوعی و رایانش با عملکرد بالا اهتمام می‌ورزیم تا راهکارها و محصولات تَپ با اعمال ویژگی پویایی، نیازهای صنایع کشور را مرتفع سازد. 

در مسیر دست و پنجه نرم کردن با سختی‌ها و پیچیدگی‌های این بهره گیری توأمان، تَپ آینده‌ای را متصور است که مرزهای میان نوآوری و امکان هر چه بیشتر محو گردد و با در دست داشتن ابزارهایی که طیف وسیعی از مسائل را تحت سیطره خود قرار می‌دهند، از مدل‌های پیش بینی‌گرا در نیروگاه‌ها تا طراحی‌های مولد بیومکانیکی، تَپ در ساختن آینده درخشان ایران زمین، هر چه بیشتر سهیم باشد.